Category
Barış ve Uzlaşma
DEMOS için barış, çatışmayı yeniden ortaya çıkarabilecek tüm koşulların ortadan kaldırılmasını kapsayan ve geçmişle hesaplaşmayı hedefleyen uzun bir süreci ifade eder. Çatışma sonucu doğan şiddetin kaynaklarını doğru tespit etmek uzun ve kalıcı bir barışı inşa etmenin ilk adımı olmalıdır. Bu doğrultuda yapısal şiddetin nedenleri ve çözümleri üzerine düşünmek, toplumun farklı kesimlerinin çatışmadan nasıl etkilendiğini saptamak ve tüm kesimlerin ihtiyaçlarına cevap verecek barış süreçlerini mümkün kılmak barış çalışmalarının bileşenlerindendir.
Eleştirel barış yaklaşımıyla hareket eden DEMOS, Türkiye’de ana akıma alternatif barış çalışmalarını yaygınlaştırmayı amaçlar. Çatışmanın her coğrafyada o coğrafyanın toplumsal, ekonomik ve siyasi dinamiklerinden kaynaklanan özgün koşulları olduğunun bilincinde olarak çalışmalarında tabandan ve yerelden geliştirilen barış inşa süreçlerine yer verir ve özne-odaklı bir yaklaşımı sahiplenir. Kapsayıcı bir toplumsal cinsiyet bakışı DEMOS’un hem ürettiği çıktılara etki eder hem de bilgi üretim süreçlerinde DEMOS’a rehberlik eder. Bu kapsamda kadınların ve/veya LGBTİ+’ların barış mücadelesinin görünür kılınmasını amaçlar. Toplumsal barışın paydaşlarını güçlendirmeye yönelik faaliyetlerde bulunur. Barışın toplumun tüm kurumları ve kesimleri tarafından talep edilmesini ve bir tutum olarak benimsenmesini önemser.
Uzlaşma, çatışma ve savaş sonrası toplumlar ve bireyler arası ilişkilerin onarılmasına odaklanan geniş bir alanı ifade eder. Uzun yıllara yayılmış şiddet, yaşanan ihlaller ve travmalar birlikte yaşamayı kökünden zedeler, insan ilişkilerinde güven, dayanışma, saygı gibi politik ve gündelik yaşamda önemli olan ilkelerin ortadan kalkmasına neden olur.
DEMOS, uzlaşma çalışmalarını barış çalışmalarıyla birlikte ele alır. Ancak uzlaşma süreçlerine, barış inşası dönemlerinden sonra da devam eden uzun soluklu, çok-boyutlu ve karmaşık bir çaba olarak yaklaşır. Uzlaşmayı, insanlar arasındaki farklı düzeylerdeki ilişkilerin çatışma zamanına göre daha iyi bir duruma gelmesi olarak tanımlar. Sadece toplumsal ve bireysel ilişkilerin iyileşmesi değil, aynı zamanda siyasi uzlaşmanın kurumlar ve yasalarca sağlanarak devlet-yurttaş ilişkisinin de eşit ve demokratik bir çerçevede kurulmasına yönelik girişimleri de çalışmalarına dahil eder. Uzlaşma uygulamalarını; psikoloji alanındaki yaklaşımlar, anayasal çalışmalar, adaleti tesis edici mekanizmalar ve dini ya da kültürel pratiklerle birlikte alternatif ve kapsamlı bir perspektiften çalışır.